W 1990 r. zacząłem studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie z rąk ks. abp Alfonsa Nossola przyjąłem w 1996 r. W tym też roku zostałem oddelegowany jako wikary do pracy duszpasterskiej w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Niemodlinie. Po roku rozpocząłem studia doktoranckie w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na kierunku duszpasterstwo rodzin. Po obronie doktoratu powróciłem do diecezji opolskiej i rozpocząłem współpracę z ks. J. Dzierżanowskim w Diecezjalnym Duszpasterstwie Rodzin Diecezji Opolskiej. Zostałem kierownikiem Diecezjalnej Poradni Rodzinnej w Opolu. Od 2020 r. jestem proboszczem w parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Opolu-Malinie.
Od 01.10.2001 byłem pracownikiem naukowym Wydziału Teologii Uniwersytetu Opolskiego. Kierowałem Studiami Doktoranckimi Nauk o Rodzinie. A od 01.10.2022 do 30.09.2023 pracowałem w Katedrze Duszpasterstwa Rodzin KUL. Moje główne zainteresowania naukowe koncentrowały się na problemach samotnego macierzyństwa, domach samotnych matek, poradnictwa rodzinnego, duszpasterskiego poradnictwa małżeńskiego, duszpasterstwa rodzin i terapii systemowej rodziny.
W trakcie studiów doktorskich w KUL podjąłem podyplomowe studia z zakresu pomocy psychologicznej i terapeutycznej dla duchownych. Następnie przeszedłem szkolenie podstawowe z NEST, dotyczące pomocy osobom dotkniętym traumatycznymi doświadczeniami życiowymi. Uzyskałem także uprawienia mediatora rodzinnego. Od 2007 r. rozpocząłem szkolenia I st. z terapii systemowej rodziny pod okiem Anny Siewierskiej. Od 2010 r. byłem pod stałą opieką superwizyjną Ilony Kołbik. W 2012 r. rozpocząłem całościowy kurs szkoleniowy z terapii indywidualnej i systemowej w Krakowie zorganizowany przez Fundację Rozwoju Terapii Rodzin „Na Szlaku”, którego kierownikiem merytoryczny był prof. Bogdan de Barbaro. W latach 2016/17 odbyłem staż kliniczny w Zakładzie Terapii Rodzin Colegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Aktualnie jestem pod stałą superwizją indywidualną u dr hab. Bernadetty Janusz.
Pierwszym z nich jest problematyka duszpasterskiego wsparcia wobec samotnych rodziców, ze szczególnym uwzględnieniem problemów związanych z samotnym macierzyństwem. Istotnym założeniem tych dociekań było to, iż od pierwszych momentów osamotnienia, kiedy rozpoczyna się proces podejmowania decyzji o podjęciu czy rezygnacji z trudu samotnego macierzyństwa, ma miejsce sytuacja kryzysowa w życiu kobiety. Każda jednak sytuacja kryzysowa może, dzięki skutecznej pomocy i opiece przyczynić się do rozwoju osobowego.
Drugim ważnym kierunkiem moich naukowych dociekań stała się optymalizacja działań ukierunkowanych na wsparcie małżeństwa i rodziny w kontekście zachodzących współcześnie przemian społeczno-kulturowych. Fundamentem tych rozważań było poszukiwanie koncepcji małżeństwa i rodziny w naszej współczesności.
Trzecim kierunkiem moich badań stało się duszpasterskiego poradnictwa małżeńskiego w Polsce. Ten problem badawczy z racji mojego aktywnego zaangażowania w Ośrodku Promocji, Edukacji i Terapii Rodzin w Opolu towarzyszył przez kilka lat moim poszukiwaniom, by optymalnie wspierać małżeństwa i rodziny poszukujące pomocy. Istotnym zadaniem była próba opisania sytuacji duszpasterskiego poradnictwa małżeńskiego w Polsce, a także jego krytyczna analiza, która umożliwiłaby znalezienie najbardziej dziś adekwatnej koncepcji duszpasterskiego poradnictwa małżeńskiego w Polsce w oparciu o przesłanki teologiczne i innych nauk pomocniczych, szczególnie psychologii oraz powiązanej z nią pomocy psychologicznej i psychoterapii. Następnym krokiem było postawienie tezy, iż antropologiczna, sakramentalno-eklezjologiczna i trynitarna wizja spojrzenia na małżeństwo z perspektywy communio personarum, pozwala odnaleźć wiele stycznych punktów między duszpasterskim poradnictwem małżeńskim i systemowym ujęciem rodziny. Proces doradzania oparty o model systemowy wnosi wiele cennych ujęć, pozwalając odnajdywać nowe drogi postępowania z małżeństwami sygnalizującymi przeżywane trudności w ich życiu. W zależności od zachodzących utrudnień w życiu małżeństwa, w duszpasterskim poradnictwie małżeńskim można wykorzystać wszystkie kierunki terapii systemowej rodziny (komunikacyjny, strukturalny, strategiczny) z ich technikami. Pomoc w budowaniu lub odnowieniu silnej, zdrowej relacji małżeńskiej staje się centralnym założeniem tego ujęcia poradnictwa.
Made in RapidWeaver